"Er is iets uniek aan het observeren van en zeker het omgaan met levende wezens"
Ik las gisteren in de biografie van Schopenhauer (door Safranski) dat deze meende dat planten hem iets te zeggen hadden. In feite is dat ook zo, hoewel ik het niet weet voor planten.
Andere levende wezens geven me duidelijk iets terug, er is op zijn minst basale interactie. Leven 'zegt' iets. Dat het leeft waarschijnlijk, maar vermoedelijk nog veel meer: hoe het leeft en wat het wil.
Een levend wezen heeft een wil en vraagt om een bepaalde behandeling. Een dood object vraagt niets, maar heeft slechts een paar mogelijke gebruiken.
Ik vermoed dat in die basale interactie iets waardevol voor ons zit, voor de observator: erkenning. Wij, als levende wezens, worden erkent omdat een ander levend wezen ons een vraag stelt. Het is maar mogelijk een vraag te stellen als deze aan iemand gesteld wordt. Het is onmogelijk, of althans volslagen zinledig, een vraag te stellen aan een ding.
Hoewel… met die spraaktechnologie van vandaag de dag weet je natuurlijk nooit!
Ik heb me laten afleiden… studietijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten