maandag 25 maart 2024

Hoe anderen in je voortleven (en waarom jij niet helemaal bestaat)

Net zoals je de puntneus van je vader hebt en de lach van je moeder, de krullen van je grootmoeder en de kromme tenen van je grootvader, net zo zijn je trekjes iets dat je meekrijgt van anderen. Vaak je ouders.

Denk aan je karakter, je manier van denken en reageren, hoe je omgaat met succes en tegenslagen, hoe je vriendschappen en relaties aangaat en nog zo veel meer. Anderen tonen het je voor hoe het moet en jij neemt de verschillende stukjes in je op, maakt ze je eigen en spendeert dan een groot deel van je leven aan het gladstrijken van botsingen tussen die stukjes.

 

Het is iets dat je trouwens blijft doen, als mens. Stukjes van anderen in je opnemen en je eigen maken. Let er maar eens op hoe koppels die al een tijdje samen zijn vaak op dezelfde manier spreken en dezelfde trekjes hebben. Of die ene rare handshake in je vriendengroep. Of dat ene heikele onderwerp op het werk waar niemand over spreekt, waarvan niemand zegt dat het taboe is, maar iedereen weet.



Ook dit is wat er gebeurt wanneer je van iemand leert, wanneer iemand je voordoet hoe je je veters knoopt, hoe je praat met meisjes of een tabel maakt in Excel. Het is een gedragspatroon van een ander dat je intentioneel overneemt.

 

Het stopt niet. En da’s okΓ©.

 

Bovendien ben je je er niet van bewust dat je dit doet. Eenmaal je er op begint te letten valt het echter op. Je kan zien van wie je het hebt, op wie je lijkt en zelfs met wiens stem je spreekt. Dit is wat het wil zeggen wanneer iemand ‘in jou verder leeft’, zelfs als ze al overleden is.



Volgens mij is dit eveneens waarom ‘jij’ niet bestaat, maar toch zal voortleven. En het is de beste manier die we hebben om die mensen te eren die niet langer in ons leven zijn, om wat voor reden dan ook. (Het is zelfs van toepassing op vorige versies van mensen die nog steeds in ons leven zijn.) 



We eren ze door stil te staan bij wat van hen er in ons zit, er in anderen zit, het verschil dat zij gemaakt hebben voor mensen. Wees je bewust dat je een beetje je moeder bent wanneer je je schoenen knoopt, voel hoe je zorgzaamheid naar anderen toe eigenlijk de hare is, begrijp dat je vluchtgedrag haar reflex is. En wees er dankbaar voor.



Want net zoals je een persoon graag ziet, met al zijn goede en slechte kanten, net zo kan je de persoon eren met al zijn goede en slechte kanten wanneer die in jou verderleeft. Door erbij stil te staan en dankbaar te zijn.

woensdag 20 maart 2024

π——π˜‚π—Ώπ—³ 𝗷𝗲 π˜π—² π˜ƒπ—²π—Ώπ˜ƒπ—²π—Ήπ—²π—» πŸ₯±

Verveling is bijzonder interessant. Interessant omdat het eigenlijk de poortwachter is van wat jou echt drijft, je missie in het leven, datgene waarvoor je vuur brandt. πŸ”₯


Verveling is je geest die je zegt dat je niet aan het doen bent wat jou vervult. Dat je stimulatie nodig hebt, iets leuk, iets opwindend, iets van betekenis.

Het probleem vandaag de dag is dat we verveling toedekken met afleiding. Afleiding door te werken en productief te zijn, zeker.
Maar misschien nog wel zo veel meer door naar een scherm te grijpen, een serie te kijken, te doomscrollen, lachen met memes, even weg zijn met een TikTok. πŸ“±

We lopen weg van ons gevoel van verveling, we verdragen het bijna niet om ons te vervelen. En da's oh-zo-jammer, want verveling is de poortwachter van je innerlijke vuur.

Wanneer je bij je verveling blijft, ze doorvoelt en niet toegeeft aan de onprettige impuls om jezelf af te leiden, gebeurt er iets heel gek.

Je krijgt inspiratie! <3

Je wordt creatief! 🌟

Je krijgt plots de meest wilde ideëen! 😁

Eerlijk, mijn beste, meest inzichtelijke momenten werden geboren uit sessies van intense verveling. Zo verzon ik ooit een hele fantasy wereld tijdens de les wetenschapsfilosofie - het meest droge, oersaaie vak van de hele opleiding, in mijn bescheiden mening.

Hetzelfde geldt trouwens ook voor haar broertje: saaiheid. Ook daar smeult je vlam. Want wanneer je iets saai vindt, is dat net bijzonder interessant, omdat het je iets leert over jezelf.

Het leert je wat het verkeerde pad voor jou is. Het leert je dat dit niet het soort dingen zijn waarvoor je vuur brandt. πŸ”₯

En het gekke is, het leert je ook waar je vuur wΓ©l brandt, door in de tegenovergestelde richting te kijken.

Bijvoorbeeld. Stel dat repetitieve administratieve taken oersaai voor je zijn. Onderzoek dan wat er precies saai is. In mijn geval is het hoe repetitief ze zijn. Altijd maar hetzelfde

Dus, waar brandt mijn vuur dan waarschijnlijk? In de afwisseling! In nieuwe dingen doen en leren. :D

Durf je te vervelen. <3

dinsdag 12 maart 2024

Naar aanleiding van de veroordeling van DvL

Hoe goed het ook voelt wanneer iemand gestraft wordt voor zijn morele (en legale) overtredingen, m.i. maakt dat de wereld geen betere plek.

En daarmee bedoel ik niet de straf op zich, want er zit waarde in regels en consequenties voor het overtreden daarvan, vreemd als dat ook moge klinken komende uit mijn mond.

Wat ik bedoel zijn de retributieve sentimenten waarop de bestraffing gestoeld is. Of in mensentaal: het gevoel van wraak en genoegdoening wanneer de slechterik eindelijk krijgt wat hij verdient.

Want dit is een zorg die mensen vaak hebben: wie iets mis doet, moet gestraft worden. Het zit zelfs ingeslepen in ons systeem. Wist je bijvoorbeeld dat bestraffing - als doel op zich - één van de drie bestaansredenen is van een gevangenis? (De andere twee zijn: een afschrikeffect voor overtreders en herintegratie in de samenleving.)

Wanneer overtreding onbestraft blijft, voelt dat intuΓ―tief verkeerd aan voor ons. Er is zelfs een woord voor: straffeloosheid. Maar in mijn ogen is dit niet meer dan een verfijnde variant van iemand willen terugslaan wanneer je geslagen wordt.

Het maakt de wereld geen betere plek.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de verkneukeling wanneer iemand van 'het andere kamp' tegen de lamp loopt. Maar da's voor een andere keer. Wel is het belangrijk even stil te staan bij wat emoties in feite doen, fenomenologisch gezien.

Ze geven ons informatie, en ze proberen ons te motiveren tot bepaald gedrag. Het is altijd een goed idee om te kijken naar wat emoties ons zeggen. Ze leren ons iets over onszelf, onze noden en de situatie. Da's belangrijke informatie om mee te hebben.

Het is eveneens altijd een goed idee om eerst kritisch te kijken naar het gedrag waartoe ze ons proberen aan te zetten, want dat gedrag is een short cut, een reflex. Een snelle oplossing van ons lichaam om tot actie over te gaan, een oplossing die wel eens de bal mist. Dit is m.i. het geval bij onze nood aan straffen te willen uitdelen.

Terloops, één van de redenen waarom mensen soms moeite hebben met emoties (zowel bij zichzelf als bij anderen) is omdat ze de klemtoon te veel leggen op het gedrag. Ze zien waar een emotie je toe aanzet en keuren dat af, maar gooien al doende ook de bron van informatie en motivatie weg.

Dus laten we de wereld een betere plek maken door te luisteren naar onze emoties, zonder ons door hun impulsen te laten overheersen.

Take care! <3