Stoïcijnse zorgen (14 nov. 2011)

"Behandel de dingen zo veel mogelijk zoals ze zijn"

Echter, hierin falen moeten we ook behandelen voor wat het is – niet meer en niet minder dan een tijdelijk falen om iets naar waarde te schatten. 

Hoe moeilijker iets te veranderen is, hoe minder van onze aandacht het verdient, en indien iets totaal onveranderlijk is, is het ook onnodig ons er zorgen over te maken.

Zo moeten we het onveranderlijke zien: als onveranderlijk en als niet de moeite waard om ons over op te winden. Deze houding dienen we zowel voor als tijdens het onveranderlijke, het noodlot aan te nemen.

Waar we ons wel zorgen over zouden kunnen maken is over onze eigen zwakheid, we zouden ons kunnen afvragen of we wel sterk genoeg zullen zijn om het noodlot kalm te zien voor wat het is en te aanvaarden.

Mijn mening is dat ook dit niet nodig is. Zo lang we maar oprecht ons best doen het noodlot te aanvaarden, is er geen vuiltje aan de lucht. Ten slotte kunnen we niet toch beter doen dan dat we doen – ook dat is noodlot.

Sommige aspecten van onszelf zijn niet te veranderen, sommige zorgen niet uit te wissen – of althans: niet op ieder moment. Wat kunnen we anders dan het doen met wat er tot ons komt? Wat kunnen we anders doen dan aan de slag gaan met wat ons gegeven is?

Waarom toch!? (22 aug. 2011)

"Oh waarom toch, waarom moet mij dit overkomen…" 

Wanneer mensen met een niet zo wetenschappelijke achtergrond, of in een meer emotionele toestand, zich afvragen waarom iets gebeurd is, is hetgeen zij vragen niet wat het veroorzaakt heeft. 

Nee, zij vragen zich op dat moment helemaal niet af welke mechaniek, welk systeem of welke natuurwet er achter de gebeurtenis zit. 

Wat zij vaak wel vragen is in feite: met welk doel is dit gebeurd? Was het het waard? 

Dit type waarom-vragen gaat uit van de veranderlijkheid van een gebeurtenis, gaat er van uit dat het een keuze was in functie van bepaalde doeleinden. En als het een keuze was, dan had men evengoed voor een andere optie kunnen kiezen.

Deze mensen vragen zich dus af of het de juiste keuze was, of de middelen het doel heiligen. 

Vanzelfsprekend zijn natuurwettelijke antwoorden hierop niet de juiste en zelfs heel frustrerend. Mensen willen niet weten welke neuronen, hormonen en dopamines verantwoordelijk zijn voor het gedrag van een moordenaar: zij willen weten waarom hij het gedaan heeft, met welk doel, wat hij wilde bereiken…

Natuurlijk, soms stellen mensen de foute vraag. Waarom er een storm overheen een festival raast kan onmogelijk in termen van intenties, keuzes of doelen beantwoord worden – tenzij we in een soort godheid geloven. Het universum strubbelt nu eenmaal soms tegen, en in die gevallen zijn natuurwet-antwoorden wel de juiste. 

En een goede vraag is: 'Bojan! Waarom zit jij niet te studeren?' In feite is dat een heel terechte vraag. Aan de slag! :p