Natuurschoon en rust

Ik heb me altijd enigszins verbaasd over het effect dat natuur op mijn gemoed heeft.

Men hoeft zich daar niet veel bij voor te stellen, bij natuur. Ik bedoel eigenlijk niet meer dan het geritsel van bladeren in de wind en vogeltjes om me heen, ik bedoel niet meer dan glinsterend groen en een frons op het wateroppervlak. 

Wat zo'n omgeving doet dankzij zijn natuurlijkheid, is de externe druk verzachten die de wereld op me uitoefent. 

En in een moderne stad, met reclame, telefoons en claxonerende auto's, is die druk groot. De omgeving vraagt voortdurend aandacht door haar robuuste hoekigheid. Maar de vanzelfsprekende vloeiendheid van planten en dieren staat mijn geest toe tot zichzelf te komen.

En dat is ook het effect waar ik het met jullie over wil hebben! Dankzij zo'n rustige omgeving is het makkelijker uit te filteren welke delen van mijn geest te maken hebben met de omgeving.

Want wie aandachtig is, kan merken dat de kronkels van het verstand en de huppelpasjes van het gemoed deels gestuurd worden door het soort input we krijgen.

Maar wanneer die input minimale aandacht vraagt, is het ook makkelijker te kijken welke krokels en huppelpasjes nu eigenlijk bij mij horen, die deel uit maken van mijn persoon en karakter.

Met andere woorden: de natuur is een uitstekende plek om eens naar mijzelf te kijken en te verstaan wat me bezig houdt. Het staat me toe mezelf een beetje beter te leren kennen. :)

Stress is niet erg :)

Als je er over nadenkt zal je merken dat er niets is dat eigenlijk erg is, ook al zal deze verzachtende gedachte nooit volledig in staat zijn onze onrust te sussen. Jezelf regelmatig vertellen dat het niet erg is, dat het wel goed komt kan het leven verlichten.
Pas echter op van ontkennende uitspraken zoals dat het er niet toe doet, dat het toch niet uitmaakt of niet belangrijk is. Zulke gedachten zijn een valkuil. Want hoewel ze eventjes rust geven en de last van onze schouders leggen, ontnemen ze ook onze motivatie en zin in het leven. 

Wie stress voelt of nerveus is, ervaart dit met een reden. Dergelijke emoties steken net de kop op omdat er iets op til is waarvan we zelf vinden dat het belangrijk is. Denk maar aan examenresultaten. Wie angstvallig op resultaten zit te wachten, doet dit omdat hij er min of meer van uit gaat dat het belangrijk is, dat er veel staat of valt met de uitslag. 

Andere voorbeelden zijn een doktersonderzoek, een publiek toespreken of een sportcompetitie spelen. Gezondheid, zich niet belachelijk maken en winnen zijn stuk voor stuk zaken waar we belang aan (kunnen) hechten en die ons dus nerveus maken. En zo zijn er nog tal van voorbeelden te vinden.

Nu, wanneer we die stress te lijf gaan door onszelf te proberen wijsmaken dat het niet belangrijk is, dat het er eigenlijk niet toe doet, ja, dan liegen we eigenlijk onszelf voor. We ontkennen voor onszelf de waarde van datgene wat we net waardevol vinden, en ontnemen zo het leven haar motivatie en schoonheid. Weliswaar beetje bij beetje.
Zo iets gebeurt niet van de ene dag op de ander. Maar je kan er vast wel in komen hoe grijs je wereldbeeld wordt wanneer je bij elke vorm van spanning de waarde ervan ontkent. 

Daarom pleit ik ervoor dergelijk taalgebruik te vervangen door sussende woorden. In plaats van te ontkennen dat wat ons nerveus maakt belangrijk is, zouden we onszelf er op kunnen wijzen dat het niet erg is te falen, dat het niet erg is als iets op een bepaalde manier loopt. Wat er ook gebeurt, we kunnen altijd opnieuw beginnen, iets anders proberen en leren uit de fouten of genieten van het succes dat we gehaald hebben.

Voorts kan de stress zelfs je iets leren over wie je bent. Want het feit dat je stress ervaart, wijst er sowieso op dat je bezig bent met iets dat je helemaal niet onverschillig laat. Het zegt iets over het soort dingen jij belangrijk vindt.

Heb genoeg aan jezelf en laat jezelf dat weten!

Het toepassen van een levensfilosofie, zoals het Pentapharmacon, kan tot persoonlijke inzichten leiden. Het kan bevrijden en je de weg wijzen. Maar een goede gids blijft heel de tocht bij je.

Daarom is het een interessante strategie om jezelf regelmatig toe te spreken met die inzichten als gids. Zo heb je altijd het beste van jezelf voorhanden en kan je de meest gepaste beslissingen nemen, je rust bewaren en beter omgaan met tegenslag. Ook bij moeilijke keuzes een goed plan!

Ik zou mezelf als volgt toespreken bij twijfel, onzekerheid en een negatief zelfbeeld:

Veel bevestiging vragen is hetzelfde als de verkoper herhaaldelijk vragen of je aankoop nu ook echt van jou is. 

Je bent het waard, je hebt genoeg, je bent genoeg. Je bent het universum of de anderen niets verschuldigd. Maar het universum is jou ook niets verschuldigd. Het is goed. Je hebt alles wat je nodig hebt. 

Je verdient het te doen wat je wil doen, zo lang je het maar realistisch houdt. Eveneens verdien je het te willen wat je maar wilt. 

Maar de enige persoon die tot taak heeft jouw wil te bevredigen, ben jij zelf. Niets of niemand anders draagt die verantwoordelijkheid. Dat verwachten is dan ook een recept voor problemen. 

Jij bent het die de taak heeft je eigen dromen na te steven. En als dat niet lukt, is het niet erg. Je kan het altijd nog eens proberen. Of gewoon iets anders proberen. Niets moet, alles mag. Jij mag het!

Dat geldt trouwens ook voor jou, beste lezer. ;)