Als je er over nadenkt zal je merken dat er niets is dat eigenlijk erg is, ook al zal deze verzachtende gedachte nooit volledig in staat zijn onze onrust te sussen. Jezelf regelmatig vertellen dat het niet erg is, dat het wel goed komt kan het leven verlichten.
Pas echter op van ontkennende uitspraken zoals dat het er niet toe doet, dat het toch niet uitmaakt of niet belangrijk is. Zulke gedachten zijn een valkuil. Want hoewel ze eventjes rust geven en de last van onze schouders leggen, ontnemen ze ook onze motivatie en zin in het leven.
Pas echter op van ontkennende uitspraken zoals dat het er niet toe doet, dat het toch niet uitmaakt of niet belangrijk is. Zulke gedachten zijn een valkuil. Want hoewel ze eventjes rust geven en de last van onze schouders leggen, ontnemen ze ook onze motivatie en zin in het leven.
Wie stress voelt of nerveus is, ervaart dit met een reden. Dergelijke emoties steken net de kop op omdat er iets op til is waarvan we zelf vinden dat het belangrijk is. Denk maar aan examenresultaten. Wie angstvallig op resultaten zit te wachten, doet dit omdat hij er min of meer van uit gaat dat het belangrijk is, dat er veel staat of valt met de uitslag.
Andere voorbeelden zijn een doktersonderzoek, een publiek toespreken of een sportcompetitie spelen. Gezondheid, zich niet belachelijk maken en winnen zijn stuk voor stuk zaken waar we belang aan (kunnen) hechten en die ons dus nerveus maken. En zo zijn er nog tal van voorbeelden te vinden.
Nu, wanneer we die stress te lijf gaan door onszelf te proberen wijsmaken dat het niet belangrijk is, dat het er eigenlijk niet toe doet, ja, dan liegen we eigenlijk onszelf voor. We ontkennen voor onszelf de waarde van datgene wat we net waardevol vinden, en ontnemen zo het leven haar motivatie en schoonheid. Weliswaar beetje bij beetje.
Zo iets gebeurt niet van de ene dag op de ander. Maar je kan er vast wel in komen hoe grijs je wereldbeeld wordt wanneer je bij elke vorm van spanning de waarde ervan ontkent.
Zo iets gebeurt niet van de ene dag op de ander. Maar je kan er vast wel in komen hoe grijs je wereldbeeld wordt wanneer je bij elke vorm van spanning de waarde ervan ontkent.
Daarom pleit ik ervoor dergelijk taalgebruik te vervangen door sussende woorden. In plaats van te ontkennen dat wat ons nerveus maakt belangrijk is, zouden we onszelf er op kunnen wijzen dat het niet erg is te falen, dat het niet erg is als iets op een bepaalde manier loopt. Wat er ook gebeurt, we kunnen altijd opnieuw beginnen, iets anders proberen en leren uit de fouten of genieten van het succes dat we gehaald hebben.
Voorts kan de stress zelfs je iets leren over wie je bent. Want het feit dat je stress ervaart, wijst er sowieso op dat je bezig bent met iets dat je helemaal niet onverschillig laat. Het zegt iets over het soort dingen jij belangrijk vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten