Soms is het leven eng. Als een dreigende storm op zee, vol bliksemflitsen en hagelstenen, hoge golven en draaikolken. Het natuurgeweld is te veel. We worden meegesleept, hebben niet langer controle over welke richting we uit gaan en razen van groen eiland naar getand koraalrif, van noord naar zuid om uiteindelijk als nietig visje tussen twee blauwe, bewegingsloze horizonten tot stilstand te komen. Geen zekerheid. Geen controle. Elk moment kunnen stranden of kapseizen. Brr!
Een metafoor voor frustraties die we allemaal kunnen ervaren. En die frustraties zijn mij zeker niet vreemd! Vaak heb ik het gevoel geen controle te hebben over de loop van mijn eigen leven.
Het beroemde adagio luidt dan wel: ‘Je kan de wind niet veranderen, maar wel de stand van je zeilen,’ maar soms heb ik het gevoel dat mijn zeilen gescheurd zijn. Of dat ik gestrand ben. Dat wat ik ook doe weinig verschil maakt. En het verschil dat ik maak, dat dat niet bijdraagt aan mijn dromen, aan mijn gewenste bestemming.
Op die momenten trek ik me graag terug. In filosofie. In fantasie. En, jawel, in gaming.
Ik hou ervan om RPGs (rollenspelen) te spelen. Dan ben ik een zwakkeling die langzaam maar zeker groeit en sterker wordt, tot hij een held is (of een schurk). Hij verkent, gaat op avontuur, sluit diepe vriendschappen, wordt rijk, verweft invloed over heel het koninkrijk en groeit uit tot een krachtpatser. En ja, soms trouwt hij zelfs!
Het is een opluchting om even niet aan real life te moeten denken. Maar dat is niet waarom ik speel. Nee, wat ik echt leuk vind is groei ervaren. Te merken dat je succesvol naar een zelf gekozen doel kan toewerken.
Ook het is erg leuk dat je je spreekwoordelijke neus kan volgen – even terug vanuit kinderlijke nieuwsgierigheid gevolg kunnen geven aan die natuurlijke exploratiedrang die ergens in ons allen zit. RPGs herstellen mijn gevoel van controle over het eigen (fictieve) lot.
Daarnaast speel ik ook enorm graag sandbox games. Dat zijn spelen waar je rondzwerft in een vaak willekeurig gegenereerd landschap en waar je in feite volledig je eigen ding kan doen. Er is een hele wereld om te verkennen. Alleen voor jou! Of met vrienden, als je dat wil.
Wat ik graag doe in de virtuele wereld, is een thuis bouwen. Een plekje dat echt aanvoelt alsof het voor en door mij is. Mijn stukje wereld, vanwaar ik de rest kan verkennen. Het is er veilig en ik kan het rustig verder uitbouwen tot een gezellig nest.
Opnieuw: dit soort spelen bevredigt mijn exploratiedrang en herstelt mijn gevoel controle te hebben over mijn eigen (fictieve) lot.
Bovendien denk ik dat het inspeelt op een natuurlijke reflex van mensen om een veilig thuis (uit) te bouwen. Net zoals de meeste andere dieren, voelt een mens zich het beste als er een stukje territorium is dat speciaal voor hem of haar is. En het is leuk dat territorium te vergroten of verbeteren, zodat het beter aangepast is aan jouw noden en voorkeuren.
Toen ik hierover nadacht realiseerde ik me: 'als ik dit kan doen en zo leuk vind in een spel, is het misschien ook een goed idee het eens in het echt te proberen.'
Mijn dromen en levensdoelen worden nog steeds ernstig gefrustreerd. Maar ik stelde me tot doel wekelijks tijd vrij te maken om de ruimte waarin ik leef meer ‘thuis’ te maken. Een paar grote projecten, zeg maar.
Twee voorbeelden.
Ik wil een geordend persoonlijk archief. Ik schrijf namelijk enorm veel, maar heb grote moeite wat ik eerder schreef terug te vinden in de chaos. Dus wil ik een netjes en duidelijk archief naast mijn bibliotheek.
Ik wil een zelfontwikkelingsruimte, een rustige plek om te mediteren, lezen en schrijven. Het beeld van wat ik wil zit al in mijn hoofd. Nu moet ik alleen nog aan de slag gaan!
Deze twee projecten geven structuur en richting in de nogal enge storm van wanorde en onzekerheid die me dreigt mee te slepen. Ik vind een zekere rust in het langzaam hiernaartoe werken.
De zelfontwikkelingsruimte heeft bovendien nog een raakvlak met wat ik leerde uit games. Ik merkte dat persoonlijke groei leuk is, dat het zelfvertrouwen doet toenemen en het gevoel van controle herstelt. Hoe machteloos ik me ook voel, er is altijd iets dat ik kan doen om beter te worden. Ik wil deze ruimte gebruiken om verder te werken aan mezelf, om mezelf als project verder te plannen en om te reflecteren op wat ik al gedaan heb.
Oh, en dit is een gewaagde droom, maar ik hoop ooit deze ruimte zelfs te kunnen gebruiken om andere mensen te helpen met hun persoonlijke groei.
En dit alles door games!
Nu vroeg ik me eigenlijk af, lieve lezer: game jij? Weet je wat het zo leuk maakt voor jou? Heb je er iets uit geleerd? Zo-ja, wat?
