"Behandel de dingen zo veel mogelijk zoals ze zijn"
Echter, hierin falen moeten we ook behandelen voor wat het is – niet meer en niet minder dan een tijdelijk falen om iets naar waarde te schatten.
Hoe moeilijker iets te veranderen is, hoe minder van onze aandacht het verdient, en indien iets totaal onveranderlijk is, is het ook onnodig ons er zorgen over te maken.
Zo moeten we het onveranderlijke zien: als onveranderlijk en als niet de moeite waard om ons over op te winden. Deze houding dienen we zowel voor als tijdens het onveranderlijke, het noodlot aan te nemen.
Waar we ons wel zorgen over zouden kunnen maken is over onze eigen zwakheid, we zouden ons kunnen afvragen of we wel sterk genoeg zullen zijn om het noodlot kalm te zien voor wat het is en te aanvaarden.
Mijn mening is dat ook dit niet nodig is. Zo lang we maar oprecht ons best doen het noodlot te aanvaarden, is er geen vuiltje aan de lucht. Ten slotte kunnen we niet toch beter doen dan dat we doen – ook dat is noodlot.
Sommige aspecten van onszelf zijn niet te veranderen, sommige zorgen niet uit te wissen – of althans: niet op ieder moment. Wat kunnen we anders dan het doen met wat er tot ons komt? Wat kunnen we anders doen dan aan de slag gaan met wat ons gegeven is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten