Dromen als een gedicht

Een misschien ietwat bizarre constatatie, maar ik vermoed dat dromen theorie-afhankelijk zijn. Met andere woorden, het wereldbeeld en de theorieën die je aanneemt of bezig houden, hebben een grote kans je droom te 'kleuren'. Ik zeg dit, omdat het ook de interpretatie van een droom kan beïnvloeden.
Persoonlijke voorbeelden zijn dromen over het neo-platonische Ene, over logische bewijzen, over een 'goddelijke' inferentie, eudaimonia, over wijsheid zoals de Hellenistische filosofen dat zagen en deze morgen in het speciaal over het stoïcijnse concept van deugd.

Yalom meent met Freud dat dromen de 'wachters van de slaap' zijn die de slaap beschermen tegen doodsangst, zodat men verder kan slapen. Of zij de slaap hiertoe reduceren weet ik niet, maar ik heb zo mijn twijfels of dat de werkelijke functie van dromen is.

Grimes meent dan weer dat dromen een hermeneutische wijsheid bevatten, dat dromen ons niet proberen beschermen, maar ons net iets proberen vertellen. Ook dat is misschien wat vergezocht en theorie-bepaald. Dromen kunnen ons in ieder geval iets vertellen.

Het enige dat ik hier over weet, is dat dromen overduidelijk gaan over wat je bezighoudt, gekleed in een surrealistisch jasje van wat je eerder ervaren hebt. Een droom is een buiten-talig gedicht met jezelf als onderwerp. Ik heb echter niet gezegd dat het altijd goede gedichten zijn. :)