Wat een ochtend, player one!

 Van de ene 𝗱𝗿𝗼𝗼𝗺𝘄𝗲𝗿𝗲𝗹𝗱 in de andere. Het scherm springt open en de realiteit stroomt binnen als een ijskoude waterval. Verfrissend, denk ik, en laat het even stromen.

Piepjonge berkenblaadjes luiden het begin in van een nieuw jaar - de lente. En de zon strekt zich geeuwend uit over de velden - ochtend. Het begin van een nieuwe dag. Tijd om in te loggen, tijd om de ene simulatie in te ruilen voor de andere, in eenzame verbondenheid.

Mijn aandacht trilt als de naald van een kompas. Gevoelig voor het wel en wee van anderen, mijn noden misschien. Nu gegrepen door de magneet, het scherm, virtueel licht. Het is een ademloze verlossing. Verdoving. Afleiding en de illusie hard aan het werk te zijn voor een goede reden.

Ach, zou ik de enige zijn, vraag ik me af terwijl mijn bewustzijn haar vingers vasthaakt aan de rand van het scherm, bengelend boven de eindeloze diepte van het wereldwijde web. 𝘙𝘦𝘢𝘥𝘺 𝘱𝘭𝘢𝘺𝘦𝘳 𝘰𝘯𝘦!

Let's have a heart-to-heart, shall we?

Ever had that feeling of wanting to push back? Tipping the scales, straighten what has been bend?

I know I do. I get that sense I'm out of balance, people are out of balance, heck, the WORLD is out of balance. There is too much of one thing and not enough of it's opposite. So let's push back!

Yes, it is only natural to want to balance out the excess, natural to push back in the opposite direction when things have gone too far. It really is natural.

And it's wrong.

You might want to push back and become more loose when you know you're being too controlling. Or really want more generous when you've realized how stingy you are. Or maybe you should be more selfish, if you've noticed how much of yourself you sacrifice in the service of others.

Or grander: you try labour not repeat the mistakes of your upbringing, your education (or lack thereof). You are NOT going to be absent, aloof. You'll make sure your son, your daughter, feels heard and cared for, and never alone. The same won't happen to them!

Or on an even grander scale: as a society, as a culture we may have favored one group over another. So now we might push back and that group is given what they're owned, given an extra boost at the expense of another group.

But what I recently realized is that balancing doesn't come from that compensating push, not really. It comes from aiming at the middle, at doing the right thing, not the compensatory thing.

For example, I know I'm way too avoidant. I run away from problems, uncomfortable feelings and insights, in essence: I run from pain and discomfort.

Now, life, as you certainly know, involves a fair deal of pain and discomfort. It's kind off a package deal. A lot of friendship, interesting experiences… and pain. So I pushed back, pressed my face in the steaming pile of pain, as you would do with a young cat that has… graced your carpet, let us say.

And as with the cat: this approach doesn't really work. At best, it learns fearfully to only take a dump when you're not watching it. At worst, it starts fearing you, in general.

Then it dawned on me: running nor pushing is the way, but standing still and just letting happen what will happen. I don't have to seek out the pain and unpleasantness - those will come by themselves, unaided. But I welcome them and do not run.

𝗜𝗳 𝘆𝗼𝘂’𝘃𝗲 𝗴𝗼𝘁 𝗻𝗼𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗼 𝗵𝗶𝗱𝗲, 𝘆𝗼𝘂’𝘃𝗲 𝗴𝗼𝘁 𝗮 𝗹𝗼𝘁 𝘁𝗼 𝗳𝗲𝗮𝗿!

[English below]

‘Wie niks te verstoppen heeft, hoeft ook niks te vrezen’ houdt geen steek, zelfs niet als het zou deelnemen aan een steekspel.



Kijk, stel dat je een douche staat te nemen in de rust en stilte van je badkamer. En plots gaat de deur open. Daar sta ik, met een camera gericht op jou en je kroonjuwelen (wie neemt er nu juwelen mee in de douche, maar da’s een andere zaak). En ik zeg tegen jou met een glimlach: ‘als je niks te vertoppen hebt, heb je ook niks te vrezen.’



Dit ietwat belachelijke voorbeeld demonstreert precies wat er mis is met deze uitspraak:


1) ik heb daar niks te zoeken

2) wie zegt dat ik te vertrouwen ben

3) IK HEB DAAR NIKS TE ZOEKEN, OK?



Dit soort informatie, dit soort kroonjuwelen, zijn niet voor het publiek… hoop ik. De reden dat ze verstopt zitten is niet omwille van een moreel falen, of omdat je probeert iets te verstoppen dat je aan het mispeuteren bent. Nee. Je verstopt het omdat ongewenst openbaren wat privé is schade berokkent - aan jou vooral. Wanneer intieme details uitlekken kan dat psychologische en sociale schade veroorzaken.



Anderzijds: hoe weet je dat ik, de fotograaf, wel te vertrouwen ben? Hoe weet je dat ik de beelden van je kroonjuwelen niet op de Darkweb ga verkopen? Dat ik niet mijn eigen voordeel in gedachten heb, los van wat dat voor jou wil zeggen? Of dat ik ze misschien zelfs tegen je kan gebruiken?



Elke gelijkenis met bestaande overheden of mediaplatformen is louter toeval… toch?



_
ENGLISH

"If you have nothing to hide, you have nothing to fear" doesn't hold water even if it were to participate in a swimming competion.



Look, suppose you are taking a shower in the peace and quiet of your bathroom. And suddenly the door opens. There I am, with a camera pointed at you and your crown jewels (who takes jewels in the shower, but that's another matter). And I say to you with a smile, “if you have nothing to hide, you have nothing to fear.'



This somewhat ridiculous example demonstrates exactly what is wrong with this statement:


1) It's not my business to be there

2) who says I can be trusted?

3) IT'S NOT MY BUSINESS TO BE THERE, OK?



This kind of information, these kind of crown jewels, are not for the public ... I hope. The reason they're hidden is not because of a moral failing, or because you're trying to hide something that you've done wrong. No. You are hiding it because unwanted revelation of what is private causes harm - to you especially. When intimate details leak out, it can cause psychological and social damage.



On the other hand: how do you know that I, the photographer, can be trusted? How do you know that I won't sell the images of your crown jewels on the dark web? That I don't have my own benefit in mind, regardless of what that means for you? Or that I might even use them against you?



Any resemblance to existing governments or media platforms is mere coincidence... right?