Wat een ochtend, player one!

 Van de ene 𝗱𝗿𝗼𝗼𝗺𝘄𝗲𝗿𝗲𝗹𝗱 in de andere. Het scherm springt open en de realiteit stroomt binnen als een ijskoude waterval. Verfrissend, denk ik, en laat het even stromen.

Piepjonge berkenblaadjes luiden het begin in van een nieuw jaar - de lente. En de zon strekt zich geeuwend uit over de velden - ochtend. Het begin van een nieuwe dag. Tijd om in te loggen, tijd om de ene simulatie in te ruilen voor de andere, in eenzame verbondenheid.

Mijn aandacht trilt als de naald van een kompas. Gevoelig voor het wel en wee van anderen, mijn noden misschien. Nu gegrepen door de magneet, het scherm, virtueel licht. Het is een ademloze verlossing. Verdoving. Afleiding en de illusie hard aan het werk te zijn voor een goede reden.

Ach, zou ik de enige zijn, vraag ik me af terwijl mijn bewustzijn haar vingers vasthaakt aan de rand van het scherm, bengelend boven de eindeloze diepte van het wereldwijde web. 𝘙𝘦𝘢𝘥𝘺 𝘱𝘭𝘢𝘺𝘦𝘳 𝘰𝘯𝘦!