Waterval van het heden

Deze nacht toen ik voor mijn doen uitzonderlijk vroeg probeerde te slapen, gebruikte ik verschillende ontspannende meditatie-technieken die ik in de loop der jaren heb geleerd.

Eentje daarvan is een zelf verzonnen maar vrij eenvoudige beeld-meditatie. Zij komt er op neer dat ik probeer een visueel beeld voor mijn ogen te zien, zo realistisch mogelijk. Het doet er niet toe welk beeld, dat laat ik aan mijn fantasie en onderbewuste over. Eenmaal dat beeld er is, laat ik het zijn gang gaan. Het begint dan meestal te bewegen, maakt geluiden, ja, in feite: het komt tot leven.

Deze nacht zag ik het beeld van een witte tempel. Een prachtig geval, maar wat er nog het speciaalst aan was, was dat zij hoog aan een klif en in het midden van een gigantische waterval bengelde als een zich welbewust vast grijpend arendsnest.
Nu, in tegenstelling tot anders, bewoog dit beeld niet alleen. Er gebeurde meer! Mijn fantasie fladderde als een onzichtbare vlinder door de geesten van de bewoners van die tempel. En wat ik daar aantrof is wat ik jullie in deze ietwat uitzonderlijke blog wil vertellen.

Visioen van een witte tempel, een pagode, hoog hangend in de mist van een grote, blauwe waterval.
Ze mediteren er.

Over het leven in het 'nu'.

Daarmee bedoelen ze niet dat je je enkel bewust moet zijn van het heden – eerder dat je het heden niet mag vergeten.
Ze bedoelen dat je je niet aan een oud heden moet vast houden, aan het verleden. Want de tijd stroomt met dezelfde kracht als de donderende waterval voorbij. We kunnen dat gewoon niet vast houden.
Ook bedoelen ze dat je een nog ongeboren heden niet moet proberen grijpen voor het er is; dat wil zeggen: de toekomst niet dwingen te worden zoals jij dat zou willen. Want net zoals we het stromen van de waterval niet kunnen sturen, net zo moeten we het stromen van de tijd ongeforceerd haar gang laten gaan.

Betekent dit dat er geen houvast is? Integendeel!
Aangezien er net altijd een nieuw heden is, is er altijd een houvast. Er is altijd nieuw vers water, wanneer dan ook, wat wil zeggen dat we telkens opnieuw vanuit het heden onze kansen moeten nemen en onze mogelijkheden moeten afwegen. En dit zonder te blijven hangen aan wat al voorbij gestroomd is, en zonder te proberen sturen van wat toch onze kracht volledig te boven gaat.

Dat is de rust van stromend water.

Jezelf niet verliezen in vriendschap of liefde

Wie werkelijk goed wil doen voor een ander, gebruikt zijn eigen wensen, wil of verlangen op zo een manier dat het die ander goed uit komt. Anders gezegd zet je jouw verlangen in voor het bevredigen van het verlangen van een ander.
Dit is een moeilijke manier om te zeggen dat we iets delen, dat we samenwerken.

De grote kracht van deze houding is dat het onmogelijk is hierbij onszelf te verliezen in de hulp van de ander, aangezien het eigenlijk altijd onze eigen verlangens betreft. Wat natuurlijk niet wegneemt dat we oprecht kunnen verlangen naar het welzijn van de ander.

Hou altijd wat je zelf wil in het oog, maar verruim je blikveld. :)

De zin van het leven - absurd!

De vraag naar de zin van het leven is voor mij een vrij grappige, want absurde vraag. Vaak wanneer men me deze vraag stelt reageer ik als volgt: 'het vragen naar de zin van het leven is hetzelfde als vragen of een jas gekleed is of een schoen geschoeid'.

Het ligt net in de aard van de schoen om wie hem draagt 'geschoeid' te kunnen noemen. Hetzelfde geldt voor het leven. Het is net de aard van het leven om diegene die het leeft zin te geven. Het leven zelf bepaalt de zin en schenkt ons doelen en idealen, wensen en dromen om na te streven.

Een zinvol leven, is een leven dat gebruik maakt van deze wensen en idealen, en dat hen gegeven je persoonlijke omstandigheden op de best mogelijke manier probeert te realiseren.

Aangezien verschillende mensen verschillende dromen hebben, en aangezien verschillende mensen verschillende vaardigheden hebben en in verschillende omstandigheden verkeren, zal de zin van hun leven inhoudelijk verschillen. De enige die de zin van je leven kan bepalen – of misschien correcter: ontdekken – ben jij zelf. 

Maar je kan je natuurlijk wel door anderen laten inspireren en helpen bij het bereiken van je idealen. :)

Ik kan je alleen maar de les mee geven dat wat je leven ook is, probeer er een goed leven van te maken, waarin je je dromen nastreeft en waarvan je achteraf geen spijt hebt dat je het zo geleefd hebt.