Het is niet omdat iets tussen de oren zit, dat het daarom minder echt is

'Het is niet omdat iets tussen de oren zit, dat het daarom minder echt is'

Je kan dit m.i. op zeker 3 manieren beargumenteren.

1. Allereerst is het zo dat alles dat je denkt, voelt en meemaakt 'hersenfenomenen' zijn. Je kijkt, bij wijze van spreken, voortdurend aan tegen de binnenkant van je schedel.

Het grasveld dat je ziet, bijvoorbeeld, is een reflectie van licht op je netvlies, waar je hersenen vervolgens een interpretatie van maken die je dan een grasveld noemt. De hele wereld zoals jij die kent en beleeft is eigenlijk als een filmpje in je hersenen. (Je zou haast zeggen dat onze geest Plato's grot is.)

Met andere woorden, wat dat betreft is er eigenlijk vrij weinig verschil tussen datgene waarvan wij traditioneel zeggen dat het 'tussen de oren' zit, en de rest. Beiden zijn even echt, in die zin. Beiden zitten tussen de oren.

2. Hersenen maken deel uit van de realiteit. Met andere woorden, gedachten, angsten, verlangens, onzekerheden en emoties komen overeen met een enorm complex interactiepatroon van vurende neuronen, sturende axonen en connecterende synapsen. Er is een correlaat met wat je meemaakt en de fysieke realiteit, met andere woorden: het is evenzeer echt.

3. En last but not least. Zelfs wanneer wat wij voelen, denken en ervaren niet overeen komt met een externe realiteit, zelfs als we angst voelen daar waar een buitenstaander enkel madeliefjes ziet - ja, zelfs dan is de schijnbaar irrationele angst voor madeliefjes echt, omdat het deel uitmaakt van onze leefwereld. Het maakt deel uit van wat wij ervaren en de last die we moeten dragen. Echt of niet: het is iets dat we voelen en het feit dat we het voelen is (voor ons) onontkenbaar.