maandag 25 mei 2015

Escapisme, virtuele wereld: een persoonlijke kijk

Ik weet niet goed hoe deze gedachte te verwoorden, maar het is niet omdat je in een virtuele wereld zit, dat die ervaring daarom minder echt is, dat het geen deel uitmaakt van je echte leven. Escapisme en ‘echt leven’ hoeven elkaar niet in de weg te staan.

Als ik bijvoorbeeld terugdenk aan mijn tijd in Clan U42, de Warcraft III clan, dan zijn die herinneringen en ervaringen volwaardig en betekenisvol. Het was een goede, leuke tijd waarin ik bijgeleerd heb en avonturen beleefd heb met andere mensen die mijn vrienden werden. Het was een volwaardige menselijke ervaring.
Mijn tijd in de clan heeft me eigenlijk door een erg moeilijke periode van mijn leven geholpen – het was een lichtpunt voor mij, iets om naar uit te kijken.

Dit geldt escapisme in het algemeen. Het is niet omdat je ergens van wegloopt, iets niet (direct) onder ogen wil of kan komen, dat je daarom een minderwaardig leven leidt. Je terugtrekken kan een strategie zijn.

Veel van de zaken die ik doe zijn escapistisch van aard en net om die reden betekenisvol: het is een veilige manier om emoties te verwerken, aan zelfonderzoek te doen, even te ontspannen en vanzelfsprekend me zelfs te amuseren.

Neem schrijven als een voorbeeld. Als ik schrijf trek ik me in feite terug van de buitenwereld en keer in mezelf. Dat is zeker het geval wanneer ik over fantasiewerelden schrijf. Maar het blijft een creatief en transformatief proces.
Terwijl ik die wereld verken, verken ik in feite mezelf. Emoties krijgen een plaats of worden in een ander licht gezien en ik kan op een veilige manier experimenteren met verschillende reacties op sociale situaties. Ik leer bij! En toegegeven: soms kan het ook gewoon enorm leuk zijn je personages te plagen, net zoals het ook leuk is je vrienden te plagen. Is er eigenlijk een verschil?

Ik mag bovendien niet uit het oog verliezen dat een ervaring pas haar betekenis verliest wanneer onze aandacht elders is, wanneer we bezig zijn te wensen dat we ergens anders waren of in angst zitten te hopen dat een andere situatie niet gaat gebeuren. Ik denk dat ik eindelijk begin te begrijpen wat men bedoelt met in het moment leven.

Geen opmerkingen: