Bespiegelingen over seks

Seks - da’s een onderwerp waar ik het zo nu en dan over heb. 

Want ik ben ook maar een wezen van vlees en bloed. Recent had ik twee inzichten omtrent seks. Hoewel recent, zoals zo vaak is dit een proces van kristallisatie en geleidelijke bewustwording. 

__

1) Enerzijds is het het besef dat er zoiets bestaat als erotische schoonheid, een esthetiek die losstaat van rechtstreekse seksuele verlangens. Een concreet voorbeeld: ik vind de vormen van een vrouwenlichaam bijzonder mooi, net als de typische gezichtskenmerken. 

Hoewel die schoonheid, lijkt me, onmiskenbaar erotisch is, staat zij op zich los van verlangen. Zelfs wanneer ik totaal niet opgewonden ben en actief geen seks wil, blijft die schoonheid me aanspreken. 

Of om het even expliciet te omschrijven: ik kan vrouwelijk schoon waarderen, zonder dat ik ervan rechtkom. Het is gewoon mooi, spreekt me aan. Ook niet om te staren met mijn tong tot op de grond. Gewoon… mooi. 

__

2) Anderzijds besef ik dat er een verschil is tussen een seksuele nood en seksuele drang - ofwel: ‘zin hebben’. 

Dit besef maakt deel uit van een breder inzicht: het inzicht dat verlangens geen prefecte weergave zijn van onze noden. Soms verlangen we iets, dat we niet nodig hebben of dat zelfs slecht voor ons is; soms hebben we iets nodig, maar voelen we totaal geen nood of verlangen het te voorzien. Ja, soms zijn we ons er niet eens van bewust dat we het nodig hebben. 

Evenzo met seks. Ik spreek uiteraard louter vanuit mijn eigen ervaring, maar ik vermoed dat ik soms een psychologische nood heb aan seks die weinig te maken heeft met opwinding of geilheid. 

Seks kan fungeren als een affirmatie, een affirmatie van de relatie, dat de band sterk is. Of een lichamelijke geruststelling - een beetje zoals een schouderklopje of een knuffel, maar dan, uiteraard, een heel pak intiemer. En cliché als het moge klinken:  de behoefte aan seks kan de kanalisatie zijn van een gevoel van eenzaamheid.

Al deze noden en behoeften, staan eerder los van rechtstreekse opwinding. Mijn seksuele drang is er geen weerslag van. Ik kan deze seksuele noden hebben, zonder dat ik opgewonden ben. Maar het zijn weldegelijk noden, die wanneer onbevredigd stress, spanning en neerslachtigheid geven.

Denken over de dood is best vreemd

De dood maakt geen deel uit van het proces van het leven. 

Uiteraard ontmoet je de dood wel in vele vormen en uiteindelijk voor jezelf. Maar het aanwezig zijn ervan in je bewustzijn, tenzij je er rechtstreeks mee geconfronteerd wordt, is een rariteit, iets dat enkel voorvalt wanneer je over je leven nadenkt en er, op die manier, buiten staat. 

Niet dat het daarom niet heilzaam kan zijn - bijvoorbeeld als motivator om het beste te maken van dat ene, eindige leven dat je maar hebt, ja, om te leven, en wel nu!

Sluier van verwachtingen

Onze vertrouwde omgeving verbergt zich onder een sluier van verwachtingen.

~Citaat van de dag

Soms is er een botsing tussen wat we denken dat er is, en wat er feitelijk is. 

En dat is goed, in mijn ogen. Want het schudt je wakker. Het staat je toe je mentaal model te updaten, vertrouwde zaken in een ander licht te zien en uit je automatische modus te stappen.

_

Iets dat me meer en meer begint op te vallen, is hoe sterk ons gedrag, onze gedachten en zelfs onze behoeften beïnvloed worden door onze omgeving. 

Een grappig persoonlijk voorbeeld lees je hier.

En met omgeving bedoel ik in dit geval letterlijk omgeving: de tafels en stoelen om je heen, het schilderij aan je muur, het terrarium van je schildpad, de huizen in je straat ect…

_

Wat ik bedoelde met 'sluier van verwachtingen' is dat we de vertrouwde omgeving (stoelen, tafels, de gang…) zelden echt opmerken. 

Wat we eerder zien is wat we verwachten te zien, een mentaal plaatje in ons hoofd. En zo lang dat plaatje niet te hard botst met wat er werkelijk is, verandert er niets aan dat plaatje. 

_

Maar als er niets verandert aan dat plaatje, blijft het ook steeds dezelfde invloed op ons uitoefenen, hetzelfde gedrag triggeren, dezelfde gedachten in gang zetten…

_

Door opnieuw aandacht te schenken aan onze vertrouwde omgeving, merken we zaken op die we eerder misten, zien we het in een nieuw licht. Het verandert de invloed die het uitoefent op ons. Of het maakt ons bewust van die invloed, zodat het een keuze is en geen automatisme.