Onze vertrouwde omgeving verbergt zich onder een sluier van verwachtingen.
~Citaat van de dag
Soms is er een botsing tussen wat we denken dat er is, en wat er feitelijk is.
En dat is goed, in mijn ogen. Want het schudt je wakker. Het staat je toe je mentaal model te updaten, vertrouwde zaken in een ander licht te zien en uit je automatische modus te stappen.
_
Iets dat me meer en meer begint op te vallen, is hoe sterk ons gedrag, onze gedachten en zelfs onze behoeften beïnvloed worden door onze omgeving.
Een grappig persoonlijk voorbeeld lees je hier.
En met omgeving bedoel ik in dit geval letterlijk omgeving: de tafels en stoelen om je heen, het schilderij aan je muur, het terrarium van je schildpad, de huizen in je straat ect…
_
Wat ik bedoelde met 'sluier van verwachtingen' is dat we de vertrouwde omgeving (stoelen, tafels, de gang…) zelden echt opmerken.
Wat we eerder zien is wat we verwachten te zien, een mentaal plaatje in ons hoofd. En zo lang dat plaatje niet te hard botst met wat er werkelijk is, verandert er niets aan dat plaatje.
_
Maar als er niets verandert aan dat plaatje, blijft het ook steeds dezelfde invloed op ons uitoefenen, hetzelfde gedrag triggeren, dezelfde gedachten in gang zetten…
_
Door opnieuw aandacht te schenken aan onze vertrouwde omgeving, merken we zaken op die we eerder misten, zien we het in een nieuw licht. Het verandert de invloed die het uitoefent op ons. Of het maakt ons bewust van die invloed, zodat het een keuze is en geen automatisme.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten