Negatieve kaders bijstellen

Iedereen heeft wel in meerdere of mindere mate gedachten en gevoelens die het leven moeilijker maken.

Denk zo maar aan de gedachte dat mensen niet te vertrouwen zijn, dat je zelf niet veel kan of waard bent, dat iemand het op je gemunt heeft, dat mannen klootzakken zijn, belust op maar één ding, en vrouwen manipulatieve serpenten.

Wat we meemaken in ons leven heeft vanzelfsprekend een impact op hoe we onszelf, anderen en de wereld zien – wat we denken te mogen verwachten.
Wanneer iets dan vaker voorkomt, of heel heftig is, gaan we patronen zien. Die patronen kunnen soms heuse structuren worden. Dit wil zeggen: alles wat we zien en meemaken gaan we onbewust proberen plaatsen binnen die structuren, binnen dat kader.

Bijvoorbeeld de vrouw met een negatief man-beeld, gaat er bij elke man die vriendelijk is van uit gaan dat die alleen maar in seks geïnteresseerd is, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.
Wie denkt dat mensen hem niet zien staan kan in elk gebrek aan interesse of in elke irritatie een afwijzing zien – 'zie je wel, ze zien me niet staan, ze moeten me niet!' Maar ook dit hoeft niet zo te zijn.

Het is de normaalste zaak van de wereld dat we structuren opbouwen. En het is vaak ook helemaal geen probleem. Echter, sommige van die structuren maken ons leven nodeloos moeilijk.
Hen weg krijgen is een onmogelijke zaak. Wat gebeurt is is gebeurt, en wat je meegemaakt hebt dat maakte je mee.

Wat we wel kunnen doen is onze vervelende structuren bijstellen, nuanceren, verfijnen of zelfs nieuwe, alternatieve kaders bouwen. Dit is wat ik elders zelftransformatie genoemd heb.

Hoe doe je zo iets? Door te zorgen dat we in omstandigheden terecht komen die onze structuren tegenspreken, of ten minste nuanceren. Zodat we zien dat sommige mensen te betrouwen zijn, dat wanneer je maar probeert je er wel in slaagt dingen gedaan te krijgen en overeen te komen met anderen, dat er waarlijk behulpzame mannen en eerlijke vrouwen bestaan.

Van groot belang zijn de juiste vrienden. Maar ook uitdagende, bevredigende hobby's, nieuwe ervaringen die je grenzen aftasten, zoeken naar waar je je goed bij voelt eerder dan naar wat vertrouwd voelt.

Heel ambitieus gezegd: zoek die ervaringen op die van jou meer maken wie je wil zijn. En als je reeds bent wie je wil zijn: goed voor jou! Houden zo! Keep up the good work. :)

Neem tijd voor jezelf!

We lijken soms te zijn vergeten hoe enorm belangrijk het is om tijd voor onszelf te nemen. 

Daarmee bedoel ik niet op vakantie gaan, niet ons favoriete boek lezen, onze favoriete game spelen en zelfs niet ons amuseren met vrienden of uitslapen – hoewel al deze zaken natuurlijk wel wenselijk zijn.

Nee, wat ik bedoel is tijd nemen voor wat er zich in ons hoofd afspeelt, onze gedachten en gevoelens, onze angsten en verlangens, onze frustraties en tevredenheid. Een half uurtje is genoeg. Tijd voor introspectie!

Eens even onze gedachten de vrije loop laten gaan, los van de haast, stress en druk die het leven zo vaak op onze schouders legt. Heel even is er niets dat we moeten doen, niets dat we niet mogen denken of voelen, nergens waar we heen moeten. Enkel dit moment. En het verloop van onze gedachten en gevoelens. 

Zo komt er plaats voor dromen en verlangens die we onder druk niet meer durven koesteren, zo komen emoties en frustraties aan het woord die we anders monddood maken, mischien uit schaamte of angst voor de gevolgen.

Dergelijke adempauzes kunnen ons helpen onszelf beter te begrijpen, onze doelen en aspiraties scherp te stellen, lastige ervaringen verwerken, bij te leren over hoe we ons best gedragen in de toekomst, onze kalmte te hervinden, … de lijst is eindeloos. 

Mijn ervaring leert me dat tijd nemen voor jezelf vooral belangrijk is op die momenten dat we niet geneigd zijn dit te doen: telkens we het gevoel hebben dat we achter zitten, dat we geen tijd te verliezen hebben en onder grote druk staan. Bijvoorbeeld examenperiodes of het naderen van een grote deadline.

Door tijd te nemen worden stressvolle periodes draaglijker en functioneren we efficiënter.

Spontaniteit: volg het dwaallichtje

Wereldwijd zijn er verhalen en mythen over dwaallichtjes die mensen leiden doorheen onherbergzame, donkere en lugubere plekken zoals kerkhoven, verlaten dorre vlaktes en vooral moerassen.

Hoewel ze in veel van die verhalen de weg aangeven naar schatten, hebben ze toch een slechte naam omdat ze mensen zouden laten verongelukken of verdrinken. Onterecht, naar mijn mening! 

De dwaallichtjes zijn mijn metafoor voor het volgen van onze verlangens, dromen en (levens)doelen. Het zijn die zaken die ons kunnen en moeten leiden doorheen het woelige, gevaarlijke en vaak wisselvallige moeras dat het leven is.

Wie geremd en wantrouwig is naar de dwaallichtjes toe, misschien uit angst voor mogelijke gevolgen, zal altijd aan de kant blijven staan. Een weinig noemenswaardig en zinloos aanvoelend leven.

Het is belangrijk de dwaallichtjes op de voet te volgen. En dat te blijven doen! Dat is wat ik spontaniteit noem.

De voornaamste reden dat mensen verongelukken in het moeras des levens is niet de kwade wil of de onkundigheid van het dwaallichtje. Integendeel! Zij is een uitstekende gids!

Nee, de reden is dat velen onder ons wild achter het lichtje aan stormen, zonder als het ware te kijken waar wij onze voeten zetten. Dat is roekeloosheid. Onze eigen 'lompheid'. Ik heb dat zelf de laatste paar dagen ook gemerkt.

Je doet er goed aan je dromen na te streven, maar niet zonder oog te hebben voor negatieve gevolgen.

Ik blijf volledig staan achter de spreuk: 'streef je dromen na in plaats van weg te lopen van je nachtmerries'. Dat is niet hetzelfde als ontkennen dat je je soms in een nachtmerrie bevindt.