Neem tijd voor jezelf!

We lijken soms te zijn vergeten hoe enorm belangrijk het is om tijd voor onszelf te nemen. 

Daarmee bedoel ik niet op vakantie gaan, niet ons favoriete boek lezen, onze favoriete game spelen en zelfs niet ons amuseren met vrienden of uitslapen – hoewel al deze zaken natuurlijk wel wenselijk zijn.

Nee, wat ik bedoel is tijd nemen voor wat er zich in ons hoofd afspeelt, onze gedachten en gevoelens, onze angsten en verlangens, onze frustraties en tevredenheid. Een half uurtje is genoeg. Tijd voor introspectie!

Eens even onze gedachten de vrije loop laten gaan, los van de haast, stress en druk die het leven zo vaak op onze schouders legt. Heel even is er niets dat we moeten doen, niets dat we niet mogen denken of voelen, nergens waar we heen moeten. Enkel dit moment. En het verloop van onze gedachten en gevoelens. 

Zo komt er plaats voor dromen en verlangens die we onder druk niet meer durven koesteren, zo komen emoties en frustraties aan het woord die we anders monddood maken, mischien uit schaamte of angst voor de gevolgen.

Dergelijke adempauzes kunnen ons helpen onszelf beter te begrijpen, onze doelen en aspiraties scherp te stellen, lastige ervaringen verwerken, bij te leren over hoe we ons best gedragen in de toekomst, onze kalmte te hervinden, … de lijst is eindeloos. 

Mijn ervaring leert me dat tijd nemen voor jezelf vooral belangrijk is op die momenten dat we niet geneigd zijn dit te doen: telkens we het gevoel hebben dat we achter zitten, dat we geen tijd te verliezen hebben en onder grote druk staan. Bijvoorbeeld examenperiodes of het naderen van een grote deadline.

Door tijd te nemen worden stressvolle periodes draaglijker en functioneren we efficiënter.

Spontaniteit: volg het dwaallichtje

Wereldwijd zijn er verhalen en mythen over dwaallichtjes die mensen leiden doorheen onherbergzame, donkere en lugubere plekken zoals kerkhoven, verlaten dorre vlaktes en vooral moerassen.

Hoewel ze in veel van die verhalen de weg aangeven naar schatten, hebben ze toch een slechte naam omdat ze mensen zouden laten verongelukken of verdrinken. Onterecht, naar mijn mening! 

De dwaallichtjes zijn mijn metafoor voor het volgen van onze verlangens, dromen en (levens)doelen. Het zijn die zaken die ons kunnen en moeten leiden doorheen het woelige, gevaarlijke en vaak wisselvallige moeras dat het leven is.

Wie geremd en wantrouwig is naar de dwaallichtjes toe, misschien uit angst voor mogelijke gevolgen, zal altijd aan de kant blijven staan. Een weinig noemenswaardig en zinloos aanvoelend leven.

Het is belangrijk de dwaallichtjes op de voet te volgen. En dat te blijven doen! Dat is wat ik spontaniteit noem.

De voornaamste reden dat mensen verongelukken in het moeras des levens is niet de kwade wil of de onkundigheid van het dwaallichtje. Integendeel! Zij is een uitstekende gids!

Nee, de reden is dat velen onder ons wild achter het lichtje aan stormen, zonder als het ware te kijken waar wij onze voeten zetten. Dat is roekeloosheid. Onze eigen 'lompheid'. Ik heb dat zelf de laatste paar dagen ook gemerkt.

Je doet er goed aan je dromen na te streven, maar niet zonder oog te hebben voor negatieve gevolgen.

Ik blijf volledig staan achter de spreuk: 'streef je dromen na in plaats van weg te lopen van je nachtmerries'. Dat is niet hetzelfde als ontkennen dat je je soms in een nachtmerrie bevindt.

Spontaniteit vs roekeloosheid & geremdheid

Sinds meer dan een jaar zat ik met de vraag wat nu het verschil is tussen spontaniteit en roekeloosheid. Ik heb het thema zelfs eens voorgelegd aan een socratische gespreksgroep (Filocafé), maar tevergeefs. 

Vandaag begrijp ik eindelijk dat spontaniteit een gouden middenweg is tussen twee extremen: geremdheid en roekeloosheid. 

Geremdheid treedt op in situaties waarin men niet doet of zegt wat men eigenlijk zou willen, zonder dat daar afdoende redenen voor zijn. Voorbeelden daarvan zijn verlegenheid en, voor de studenten onder jullie: uitstelgedrag – de beruchte 'procrastinatie'. 

Roekeloosheid is het omgekeerde: tegen beter weten in toch doen of zeggen wat men maar wil. Veel vormen van waaghalzerij en onbeleefdheid zijn hier voorbeelden van. (Zie vb YOLO!)

Ik moet nog wel vermelden dat ik spontaniteit, geremdheid en roekeloosheid een klein beetje anders invul dan gangbaar is in de spreektaal. De reden hiervoor is dat spontaniteit specifiek binnen mijn filosofie als een deugd fungeert, en de andere twee als ondeugden.