Je hoeft vervelende taakjes niet leuk te vinden. In feite: laat het je storen. Erger je!
Máár, sta waar mogelijk ook even stil bij hoe deze activiteit je helpt of verrijkt. Koppel ze aan je leven, aan je ervaring voor héél eventjes maar.
Bijvoorbeeld. Gisteren ruimde ik opgeknabbelde kak op. De hond had de kattenbak geplunderd, en zodoende zichzelf van een geurig maaltje voorzien.
Ik vond dat walgelijk! Nog steeds. Ik moet bijna kokhalzen terwijl ik dit schrijf. En ik vond het oneerlijk. Moest ik dit nu opruimen? Bah! Waarom? En ik ging net mijn tanden poetsen, verdomme!
Máár het was ook een ideale gelegenheid om een meditatietechniek te oefenen, een techniek die je in staat stelt om de impact van onprettige gewaarwordingen zoals walging af te remmen.
En er was sowieso niks meer aan te doen, de vieze daad was al geschied. Dus het opruimen deed ik voor een net huis. En om mezelf een schouderklopje te kunnen geven dat ik dit toch maar gedaan had.
Goed, goed, ik begrijp dat jij dit vast bizar vindt. En da’s ok. Dit is namelijk hoe ik deze vervelende ervaring verrijk. Jij vult het best voor jezelf in hoe jij lastige taakjes voor jezelf kan verrijken.
Mijn laatste tip is: geef aandacht aan wat je ervan leert, het voordeel dat het je geeft of waar dit toe bijdraagt. Belangrijk is dat je het koppelt aan wat voor jou waardevol voelt.
En ja, daarna mag je je naar hartenlust ergeren. Want vervelend blijft vervelend. Ik ga dat niet verbloemen. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten