Spontaniteit is je wil in de zeilen hebben

Een mooie metafoor voor spontaniteit is: ‘je wil in de zeilen hebben,’ hoewel ik nog twijfel over variaties zoals: ‘de wil in de zeilen hebben’ of: ‘je wil in je zeilen hebben,’ en zelfs: ‘de wil in je zeilen hebben.’

Iedere formulering heeft een andere nuance en klemtoon. Wanneer je het over ‘de wil’ hebt, spreek je meer over het in connectie staan met de Wil tot Samenhang, het kosmisch principe dat de realiteit stoffeert en doorspekt. Dat is algemener en klinkt bovendien ook passiever, een kwestie van geluk dat er iets is buiten je macht dat op dit moment in je voordeel is.

Heb je het over ‘je wil’ ligt de klemtoon net meer op het volgen van jouw unieke manifestatie van de Wil tot Samenhang, of anders verwoord: dan zeg je dat je jezelf bent en doet wat juist voelt voor jou. 

Filosofisch gezien heb ik de voorkeur voor ‘de wil’, maar persoonlijk eerder voor ‘je wil.’ Want wat er toe doet is namelijk dat je je onbelemmerd gedreven wordt door je eigen dromen en verlangens, dat je volgt wie je zelf bent. Je eigen wil is dan ook de enige manier waarop je de Wil tot Samenhang direct kan ervaren en beleven.

Het onderscheid tussen ‘de zeilen’ en ‘je zeilen’ is dan weer bescheidener. Het eerste klinkt iets afstandelijker; het tweede persoonlijker. Ik denk dat mijn voorkeur uit gaat naar ‘de zeilen’, omdat de metafoor anders te persoonlijk wordt, en bovendien herhaal ik niet graag lidwoorden tenzij het noodzakelijk is.

Het is dus: ‘Je wil in de zeilen hebben!’