Ik denk dat we onszelf vaker dan we zouden willen toegeven nodeloos ongelukkig maken door niet tevreden te zijn met wat en vooral wie we hebben en steeds meer en beter te willen.
Zo is het helemaal niet nodig om bij de grootste, de beste, de machtigste of de populairste groep te horen, wil men gelukkig zijn. De enige voorwaarde is dat men tot een groep behoort.
Ook binnen die groep is het niet nodig per se de beste of de leider te zijn. Wanneer men een plaats heeft en gewaardeerd wordt, heeft men sociaal gezien alles wat nodig is voor geluk.
Hetzelfde fenomeen vinden we terug bij partnerkeuze. Wat een nodeloos ongeluk halen we toch op onze hals wanneer we blijven zoeken naar rijker, mooier en beter!
Wanneer er voldoende aantrekkingskracht is – zowel fysiek als wederzijdse vriendschap – is er eigenlijk geen reden op zoek te zijn naar meer.
En eerlijk gezegd, even tussen ons: ik meen dat voor onze natuurlijke noden die fysieke aantrekkingskracht niet eens zo belangrijk is. Want net zoals het met eten zit, zal wanneer de lust groot is, onze kieskeurigheid klein zijn. Het doet er dan niet zo veel toe hoe mooi ze is, net zoals de smaak van het eten er minder en minder toe doet naarmate onze honger groeit, al spreekt het voor zich dat je niet eender wat zou eten. :p
Wat die andere vorm van lust betreft, die die voortkomt uit emotionele verbondenheid en liefde voor elkaar: ook deze heeft niet echt oog voor uiterlijkheden, aangezien het over verbondenheid gaat. Wie open staat voor elkaar kan ongeacht uiterlijk verbondenheid ervaren, en de lust die hieruit ontstaat heeft niets met uiterlijk te maken.
De meeste mensen zijn genoeg voor elkaar. Het is net door niet tevreden te zijn met elkaar, door heimelijk op zoek te gaan naar anderen, dat we niet vinden wat we eigenlijk zoeken in een vriendengroep en in een relatie.
Heb genoeg aan jezelf, maar wees blij met een ander! :)
Heb genoeg aan jezelf, maar wees blij met een ander! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten