donderdag 28 december 2023

(On)draaglijkheid van het zelf

 'Mijn leven, mijn probleem!'

Ja, maar…

Hoe het met je gaat is ook 'het probleem' van anderen. Of beter: anderen dragen ook verantwoordelijkheid over jouw wel en wee.

Nee, ze gaan niet al je problemen oplossen. Ook ben je niet vrijgesteld van je leven omdat het slecht met je gaat. Maar je staat er niet alleen voor.

Nu goed, ik begrijp het wel, dat gevoel vrijgesteld te willen - te 'moeten' - zijn van alle verantwoordelijkheid. Het is de ondraaglijkheid van het zelf in een wereld waarin iedereen zijn eigen project is, waarin iedereen ten volle verantwoordelijk wordt geacht voor zijn eigen slagen of falen, voor zijn eigen goed-voelen of malaise.

Ik begrijp de verleiding van uitspraken als: ''Het is allemaal de schuld van anderen!' of 'Ik ben ziek dus kan er niet aan doen!'

Je zou voor minder! Al die verantwoordelijkheid is verpletterend. En het is ook gewoon onwaar. We zijn niet gebouwd om het gewicht van onze eigen wereld te moeten dragen. We zijn sociale dieren.

Heel vaak kan je niet anders dan steunen op anderen. En ik zou zelfs argumenteren dat het ook zo hoort. Als sociale dieren voelen we ons het beste wanneer we verbonden zijn met elkaar, met anderen.

En we krijgen ook gewoonweg meer gedaan samen! Samenwerking is één van de redenen van ons succes als soort. We bouwen op elkaar, met elkaar.

'Mijn leven, mijn verantwoordelijkheid!'

Ik roep het over de daken, zeker al tien jaar, hoewel misschien niet in die exacte woorden. En ik zat fout. Deels toch…

Wat ik niet zag was dat dat ook samenwerking imliceert. Kwetsbaarheid. Steunen op elkaar.
Want ja, als ik verantwoordelijkheid wil nemen voor mijn leven, als ik volwassen wil zijn, dan dien ik te erkennen dat ik anderen nodig heb. Want dat is ook gewoon zo…

Ja, ik heb jou nodig om te bereiken wat ik wil, om me recht te helpen wanneer ik val. Maar ik heb jou nog veel meer nodig *als ander*, als unieke persoon waarmee ik verbonden ben, om wiens wel en wee ik veel meer geef dan om dat van mezelf.

Ja, aan jezelf denken is goed, mooi en dik oké. Maar het is onvolledig.

Echter, ik zou nog verder gaan in mijn betoog: mijn problemen - mijn sh*t - zijn ook de problemen van anderen. Het is ook hun verantwoordelijkheid.

Niet omdat ik de last gewoon op anderen afschuif, maar omdat zij op hun beurt om me geven, en misschien zelfs van me houden.

Het is mijn standpunt dat je verantwoordelijkheid zo ver reikt als de mate waarin je geeft om iemand. Ik ben verantwoordelijk voor het welzijn van anderen, *omdat* ik om hen geef.

Uiteraard, het is en blijft hun leven. Ultiem is het aan hen. Maar ik draag ook een deeltje van de last, omdat ik om hen geef.
En omgekeerd: hoewel het mijn leven blijft, is het een gedeelde last.

Dus laten we onthouden dat de mens een sociaal dier is, en elkaar steunen! <3

zondag 19 november 2023

Is mindfulness de oplossing?

 𝗠𝗶𝗻𝗱𝗳𝘂𝗹𝗻𝗲𝘀𝘀 𝗶𝘀 𝗮𝗹𝘀 𝗸𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁𝘁𝗿𝗮𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴: 

𝘩𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘫𝘦 𝘨𝘦𝘦𝘴𝘵 𝘴𝘵𝘦𝘳𝘬𝘦𝘳 𝘮𝘢𝘬𝘦𝘯, 𝘸𝘦𝘦𝘳𝘣𝘢𝘢𝘳𝘥𝘦𝘳


Maar net zoals je spieren sterker maken niet wegneemt dat je een erg zware last te dragen hebt, ja, net zo neemt je geest sterker maken niet weg dat de druk vandaag op jonge mensen extreem hoog is.
Hen weerbaarder maken is mooi, maar het pakt de oorzaak niet aan van al die stress en ellende.

𝗩𝗮𝗻𝗱𝗮𝗮𝗴 𝘀𝘁𝗼𝗻𝗱 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝗞𝗻𝗮𝗰𝗸 𝗱𝗮𝘁 𝗺𝗶𝗻𝗱𝗳𝘂𝗹𝗻𝗲𝘀𝘀 𝘄𝗲𝗶𝗻𝗶𝗴 𝗶𝗺𝗽𝗮𝗰𝘁 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗼𝗽 𝗵𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗻𝘁𝗮𝗹𝗲 𝘄𝗲𝗹𝘇𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗼𝗻𝗴𝗲𝗿𝗲𝗻, 𝗻𝗮𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗲 𝘇𝗶𝗰𝗵 𝗵𝗶𝗲𝗿 𝘁𝘄𝗲𝗲 𝗺𝗮𝗮𝗻𝗱 𝗶𝗻 𝗯𝗲𝗸𝘄𝗮𝗮𝗺𝗱 𝗵𝗲𝗯𝗯𝗲𝗻 𝘁𝗶𝗷𝗱𝗲𝗻𝘀 𝗱𝗲 𝗹𝗲𝘀.

De onderzoekster vermoedt dat dit grotendeels komt doordat leerlingen er te weinig zelfstandig mee aan de slag zijn gegaan buiten de lessen om. En dat is zeker mogelijk, het zijn ten slotte tieners. Maar ik vraag me spontaan af of er niet andere zaken meespelen.

Bijvoorbeeld. Mindfulness schijnt niet voor iedereen even werkzaam te zijn. Het hangt er wat van af wat de bron van je onrust is.


En dat is mijn andere bezorgdheid. Is dit niet een interne oplossing zoeken voor een extern probleem?
Jongeren weerbaarder maken is mooi, maar het doet niets aan de oorzaken van alle ellende die hen ten deel valt.

𝗪𝗮𝗻𝘁 𝗱𝗲 𝗷𝗼𝗻𝗴𝗲𝗿𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻𝗱𝗮𝗮𝗴 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗲𝗸𝗲𝗿 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗱. 𝗭𝗲 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗰𝗿𝗲𝗮𝘁𝗶𝗲𝗳, 𝗯𝗲𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗯𝗯𝗲𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗴𝗲𝘃𝗼𝗲𝗹 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝘂𝗺𝗼𝗿. 𝗨𝗶𝘁𝗲𝗿𝗮𝗮𝗿𝗱, 𝗶𝗸 𝘃𝗲𝗿𝗮𝗹𝗴𝗲𝗺𝗲𝗲𝗻. 𝗠𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗯𝗲𝗲𝗹𝗱 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗸𝗿𝗶𝗷𝗴.

Twee anekdotische voorbeelden.

Tijdens mijn wandeling gisteren kwam ik voorbij een klas joggende tieners, vrolijk pratend en giechelend, alsof ze rustig een boswandeling aan het maken waren.

Achter de eerste groep volgde hun leraar. Een oudere man – ik schat midden de vijftig – met een rood gezicht en een verbeten uitdrukking. Hij deed zijn uiterste best om hen bij te houden, ademhaling puffend, moeizaam maar gecontroleerd.

‘Knap dat hij zo meeloopt,’ dacht ik. En toen viel het me op dat een tweede groepje tieners een eindje achter hem volgde, hun bezorgde blik op zijn wiegende rug gericht. Ik was ontroerd.

Tijdens diezelfde wandeling kwam ik ook voorbij de uitnodiging voor een fuif van de plaatselijke Chiro. Het belooft zwaar feesten te worden: 𝘪𝘵’𝘴 𝘨𝘰𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘰 𝘣𝘦 𝘢 𝘣𝘭𝘢𝘴𝘵; 𝘫𝘰𝘪𝘯 𝘶𝘴 𝘢𝘵 𝘊𝘩𝘪𝘳𝘰𝘴𝘩𝘪𝘮𝘢.

Het duurde even voor het tot me doordrong. Verbijsterd keerde ik op mijn stappen terug, keek naar het bericht en moest er hartelijk om lachen. Goed gevonden!

Geniet van je weekend! <3

zaterdag 9 september 2023

Wat te doen als je verliefd bent op een ander?


Stel, je zit in een lange relatie en alles gaat goed, jullie komen goed overeen, je leven staat op rolletjes… MAAR. Plots merk je verliefde gevoelens op bij jezelf, verliefde gevoelens voor een ander. Wat nu? 😓


👉 Je merkt het aan je buikgevoel: dat vreemd knagende gevoel dat ze soms 'vlinders in de buik' noemen.

👉 Je merkt het aan je eigen gedrag, hoe je plots extra lief en meegaand bent met die persoon.

👉 Je merkt het aan de onrust die je voelt en dat je aan niets anders kan denken.

ZUCHT.

Het lijkt een hopeloze situatie, eentje waarin welke beslissing je ook neemt: het veroorzaakt moeilijkheden. En dat klopt. Het is inderdaad moeilijk. Maar het is ook een kans op groei, verandering en toenadering.


💪 Dit is mijn oplossing, want het overkwam mij. Dit is wat JIJ kan doen als je verliefd bent op een ander.


Overzicht

1. Why, oh why?!

    c) 4 jaar

2. Omgaan met emoties

3. Praktische beslissing



1. Why, oh why?!

Eerst en vooral is het cruciaal dat je nagaat waarom je verliefd werd op die andere persoon. Wat maakt dat je je plots aangetrokken voelt?

Enerzijds kan dat aan de persoon zelf liggen: je voelt je spontaan aangetrokken tot bepaalde types. De redenen hiervoor liggen in je verleden: de relatie die je met je ouders had, wat je geleerde dynamiek van aantrekken is, je hechtingsstijl

Wat dat betreft is deze verliefdheid net erg interessant: je krijgt een inkijk in hoe jij functioneert, het is een kans jezelf beter te leren kennen, ook al is de situatie, uiteraard, frustrerend. Dat begrijp ik. 

Ik, bijvoorbeeld, ben spontaan aangetrokken tot warme, zorgzame, moederlijke vrouwen die wat 'gebroken' zijn - voor mij voelt het alsof hen redden me van hun liefde zal verzekeren. En ik hou ook van lang, donker haar. 😀


Anderzijds is het ook zo dat wanneer je relationele behoeften niet voldoende bevredigd worden, de kans groter is dat je je aangetrokken voelt tot iemand anders. Met andere woorden: als je niet voldoende krijgt van wat jij voelt nodig te hebben, ga je elders zoeken, bewust of onbewust. 

Dit heeft alvast drie mogelijke oorzaken


a) Inbalans zelf

Je kan je op dit moment minder goed in je vel voelen, je kan in de knoop zitten. Sommige mensen zoeken de oplossing van die knoop met zichzelf bij anderen, ze gaat op zoek naar die ene geweldige persoon die hen kan ontwarren, of die de pijn en het ongemak kan wegnemen. Ze worden verliefd.


b) Tekort in je relatie

Het kan ook uiteraard zijn dat je werkelijk niet haalt uit je relatie wat je nodig hebt. Het kan zijn dat er afstand gegroeid is tussen jullie beiden, of dat je elkaar te veel als vanzelfsprekend neemt, of dat je wat meer afwisseling, wat meer 'vuur' nodig hebt. 

De essentie is dat je niet uit je relatie haalt wat je nodig hebt, om wat voor reden dan ook.


c) 4 jaar

Tot slot mag je niet vergeten dat voor veel koppels 4 jaar een moeilijke drempel is. Dit is vaak een breekpunt.

De reden hiervoor ligt in ons evolutionair verleden, vermoeden wetenschappers. Dit zou de tijd zijn die een kind nodig heeft om voldoende onafhankelijkheid en weerbaarheid te krijgen om te overleven met slechts één ouder. Hard, ik weet het, maar een realiteit.

De belangrijkste les die je moet onthouden uit dit gegeven is ook niet te hard voor jezelf te zijn. Het is een biologisch gegeven. En het is niet onoverkomelijk. 😉


2. Omgaan met emoties

Verliefdheid is soms een moeilijke emotie om mee om te gaan, zeker als ze ongewenst is. Toch ontdekte ik een aantal handvaten.

Ten eerste is het belangrijk je verliefdheid niet te proberen onderdrukken. Dat lukt toch niet. En het wreekt zich. 

Wat je wel kan doen is je blootstelling verminderen, want emoties worden vaak getriggerd of aangewakkerd door situaties waarin je je bevindt en de gedachten die je daarbij hebt.

Concreet: zorg dat je minder contact hebt met die persoon waar je verliefd op bent, of als dat niet gaat, vermijd het soort contact dat olie op het vuur van je verliefdheid gooit. 

In mijn geval, bijvoorbeeld, deel ik best niet teveel persoonlijke, kwetsbare informatie. En ik laat me best niet overladen door haar warme woorden of hulp; en ik probeer ook best geen indruk te maken op haar.


3. Praktische beslissing

Wat je wel kan doen is je verliefdheid aangrijpen als een kans om jezelf te leren kennen. En het feit dat je verliefdheid voelt is een deel van jezelf dat iets met je communiceert. Ontdek wat precies.

Eenmaal je daar een beeld van hebt, kan je ook praktische beslissingen nemen.


a) Niet goed in je vel

Als bijvoorbeeld blijkt dat je je niet goed in je vel voelt, kan je daar aan werken. Want weet dat, hoe sterk de drang ook lijkt: die geweldige andere persoon zal het nooit, maar dan ook nooit voor jou kunnen oplossen. Dat moet je zelf doen. Het beste dat deze kan doen is, zoals die nu doet, je helpen inzicht te krijgen in je eigen situatie en hoe jij in elkaar zit.

Wat het probleem ook is: pak dat aan. Gaat het over zelfwaarde? Machteloosheid? Een negatief zelfbeeld? Eenzaamheid? Onverwerkt trauma? Werk er aan!

Zoek concrete, praktische oplossingen. Zoek professionele hulp. En vergeet ook niet dat je je verhaal kan delen met anderen. Delen helpt alles op een rijtje te krijgen, en het helpt wat je meemaakt een plaats te geven.


b) Je relatie heeft tekorten

Als blijkt dat je relatie zelf tekorten heeft, dan zijn er twee routes die je kan nemen. Belangrijk is dat je die tekorten eerst goed blootlegt. En dit wil niet zeggen verwijten gooien, maar wel nagaan waar jij behoefte aan hebt. Het is positief geformuleerd.

Bijvoorbeeld: 'ik heb nood aan meer leuke tijd samen; ik heb nood aan meer fysieke intimiteit; ik zou graag diepere gesprekken hebben…'.


c) Dit kan je doen bij tekorten

De eerste route is direct ook de meest radicale: er is zoveel mis met je huidige relatie dat je niet inziet hoe je die nog kan redden. Het is dan ook beter ermee te stoppen.

Merk op dat dit nog niet direct wil zeggen dat je moet intrekken bij die ander. Want er komt enorm veel kijken bij een relatie, zowel praktisch als emotioneel. In mijn bescheiden ervaring is het belangrijk voldoende tijd tussen twee relaties te laten. Maar aan jou de keuze.


De tweede route is akte nemen van je behoeften en op zoek gaan naar een manier om je behoeften alsnog te bevredigen binnen je huidige relatie. 

Stap één is dan ook: SPREEK ZE UIT!

Laat je partner weten wat je nodig hebt, zonder te eisen, zonder te verwijten, zonder kritiek te hebben. Voer een gesprek. En vraag naar zijn/haar noden! Want een relatie stroomt in twee richtingen. Wie weet heeft je partner ook onbevredigde noden. 

Het hebben van dit gesprek alleen al kan jullie dichter bij elkaar brengen.

En dichter bij elkaar komen is sowieso een goed tegengif tegen ongewenste verliefdheid. Want hoe sterker de affectie is, hoe minder ruimte er is voor die nieuwe verliefdheid. Althans in mijn ervaring.

Ikzelf, bijvoorbeeld, heb afgesproken meer leuke en romantische dingen te doen mijn mijn partner: een BBQ, een Romeins festival…

En ik probeer mijn kwetsbaarheid meer onder woorden te brengen.


Zo, ik hoop jou ook een stapje verder geholpen te hebben met je verliefdheid. 

Take heart, my friend! 💗