‘Pas op!’
Een steen zoeft door de lucht en belandt met een grote plons in een vijver. Druppels spatten in het rond. Mist vliegt alle kanten op en het riet wiegt geschrokken heen en weer.
Een minuut later. Rimpels golven naar de oever als mini-tsunami’s voor insecten. Het water is woelig, onrustig. Het kan niet stil zitten.
Vijf minuten later. Een wolk van modder en plantenresten danst door het water. De steen rust, het water is bruin. Troebel
Vijftien minuten later. Visjes verstoppen zich onder de steen. Het water is helder, rustig en vliegt niet meer in het rond. Alles is altijd al zo geweest – of zo lijkt het.
Dit is wat meditatie met je doet, in mijn ervaring. De vijver is onze geest, de steen alle prikkels die we overdag tegenkomen. Ik weet het, niet bepaald origineel. Maar het is een goed idee, zelfs wanneer je het niet zelf bedacht.
Geef je gedachten, impulsen en emoties de kans al die prikkels te verwerken, laat de steen duidelijk worden in de modder. Een duidelijk pad voorwaarts. In kalmte en duidelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten