Stel: je relatie loopt op een breuk. De kans bestaat dat je een nieuwe relatie gaat zoeken om de oude te vervangen. Echter, één valkuil is dat het erg moeilijk zal zijn om die andere persoon zichzelf te laten zijn.
Je bent steeds alert en op zoek naar zaken die je herkent van je vorige relatie: een glimlach, een bepaalde oogkleur, mascara, parfum, kledingstijl, manier van bewegen en praten, ja, zelfs de woorden die je verwacht te horen. Zo zal je het liefst hebben dat ze je dezelfde koosnaampjes geeft als in je vorige relatie.
Dat gaat ook op voor persoonlijkheid. Je hebt enorm veel oog voor overeenkomsten in karakter en interesses. En wat gevaarlijker is, is dat je geneigd zal zijn wat niet overeen komt te willen veranderen. Hem of haar veranderen, en dus niet zichzelf laten zijn.
Dit is niet het opbouwen van een nieuwe relatie, waarbij het er op aan komt een nieuwe persoon te leren kennen. Een nieuwe persoon, met een nieuwe dynamiek tussen ons twee en dus letterlijk een nieuwe relatie. Nee, het is het vasthouden aan een oude relatie, een oude dynamiek.
Vasthouden is in feite nergens goed voor – behalve misschien het uitstellen van pijn en ongemak.
Het staat nieuwe relaties in de weg doordat het de nieuwe persoon niet voldoende in zijn eigenheid erkent, maar het doet eveneens afbreuk aan je ex: een relatie is een complexe en intieme wisselwerking tussen (minstens) twee personen. Indien een relatie verandert, wil dit zeggen dat die personen verandert zijn.
Als bijvoorbeeld een vrouw bij haar man weggaat, wil dit zeggen dat er iets in haar verandert is.
Dat kan iets extern zijn, zoals een job die niet meer te combineren valt, verhuizen, een ernstig ongeval… Maar vaker is het iets intern: een persoonlijke evolutie, verandering van het beeld dat ze van haar man heeft, verandering van wat ze verlangt in een relatie, of meer expliciet van haar man.
Wanneer die man zou vasthouden aan zijn oude relatie, erkent hij ook zijn ex niet meer in wie zij is: hij wil dat ze weer wordt zoals ze was, zodat de relatie weer wordt zoals die was.
By all means, er is zeker nog een derde persoon waar je afbreuk aan doet. Aangezien een relatie een wisselwerking is, is het per definitie iets dat je altijd met twee doet. Met andere woorden, je hebt er zelf ook een aandeel in. Als een relatie verandert is, impliceert dat dat je zelf ook verandert bent. Vasthouden is dus ook jezelf loochenen.
Wat ik hier uiteenzet gaat over romantische relaties, en wie me kent weet natuurlijk ook waar ik me op inspireer, zeg maar: waar het vandaan komt.
Echter, ik denk niet dat het vasthouden door vervanging te zoeken alleen maar in romantische relaties voorkomt. Hetzelfde kan voorkomen wanneer we een broer kwijtraken, of onze moeder, maar evengoed onze beste vriend of zelfs huisdier.
